Ji Koma Neteweyî bigire heya Travis Bean, James Trussart, hwd., laş û stûyê gîtarê hemî ji metal hatine çêkirin û dîroka wan nêzî sedsal e.Tevlî me bibin û ji wan re dîrokê bikşînin.
Berî ku em dest pê bikin, bila pêşî hin pirsgirêkan çareser bikin.Ger hûn agahdariya maqûl li ser metalên ku bi porê dirêj û bermayiyên tund ve girêdayî ne dixwazin, ji kerema xwe gava wextê we hebe derkevin.Bi kêmanî di vê fonksiyonê de, em tenê metal wekî materyalê ji bo çêkirina gîtaran bikar tînin.
Piraniya gîtaran bi giranî ji dar têne çêkirin.Hûn vê yekê dizanin.Bi gelemperî, yekane metala ku hûn ê bibînin di tora piyanoyê, kêşan, û hin hardware yên wekî pir, tuner, û kemberên kemberê de hene.Belkî çend lewhe hebin, belkî kulm hebin.Helbet muzîka têl jî heye.Çêtir e ku meriv wan ji bîr neke.
Di dîroka amûrên me yên muzîkê de, hin mirovên wêrek pêş de çûne, di hin rewşan de jî pêş de çûne.Çîroka me di salên 1920-an de li California dest pê dike.Di nîvê wê dehsalê de, John Dopyera û birayên wî Pargîdaniya Neteweyî li Los Angeles ava kirin.Dibe ku wî û George Beauchamp ji bo sêwirana gîtara resonatorê hevkarî kiribin, ku beşdariya Neteweyî ya di lêgerîna hejmûna mezintir de ye.
Nêzîkî sedsalek piştî danasîna resonatorê, resonator hîn jî celebê herî populer ê gîtara metal e.Hemî wêne: Eleanor Jane
George gîtarîstek jugglerê Teksanî û tinkerê dilpak e, naha li Los Angelesê dijî û ji bo National dixebite.Mîna gelek lîstikvanan di wê demê de, ew ji potansiyela ku gîtarên topê yên kevneşopî yên top û kevanan bi dengek bilindtir bihejîne heyran bû.Gelek gîtarîstên ku di bandên bi her mezinahî de dilîzin dixwazin ku dengek ji amûrên heyî bilindtir hebe.
Gîtara resonant a ku ji hêla George û hevalên wî ve hatî vedîtin amûrek şokê ye.Ew di sala 1927-an de bi laşek metalî ya biriqandî derket.Li hundur, li gorî modelê, National di bin pirê de yek an sê dîskên resonatorê metalî yên zirav an çîp ve girêdaye.Ew mîna axaftvanên mekanîkî tevdigerin, dengê têlan derdixin, û dengek hêzdar û bêhempa ji bo gîtara resonator peyda dikin.Wê demê, markayên din ên wekî Dobro û Regal jî resonatorên laşê metal çêkirin.
Ne dûrî baregeha neteweyî, Adolph Rickenbacker pargîdaniyek qalibê dimeşîne, ku li wir ji bo National laşên metal û konên resonatorê çêdike.George Beauchamp, Paul Barth û Adolph bi hev re xebitîn ku ramanên xwe yên nû di gîtarên elektrîkê de bikin yek.Wan di dawiya 1931-an de Ro-Pat-In ava kirin, berî ku George û Pawlos ji hêla National ve werin avêtin.
Di havîna 1932-an de, Ro-Pat-In dest bi hilberîna hilberên elektronîkî yên elektronîkî yên aluminium-ê ji bo performansa pola avêtinê kir.Lîstikvan amûrê datîne ser milê xwe û çolek pola li ser têlê ku bi gelemperî li têla vekirî tê lêdan dihejîne.Ji salên 1920-an vir ve, çend zengilên pola yên lap populer bûne, û ev amûr hîn jî pir populer e.Hêjayî balkişandinê ye ku navê "pola" ne ji ber wê ye ku ev gîtar ji metal hatine çêkirin - helbet, gelek gîtar ji dar têne çêkirin ji bilî Electros - lê ji ber ku ew ji hêla lîstikvanan ve bi darên metal têne girtin.Min destê xwe yê çepê bikar anî da ku têlên bilindkirî rawestîne.
Marqeya Electro di Rickenbacker de pêşve çû.Nêzîkî 1937-an, wan dest bi çêkirina pola gîtarê ya piçûk ji çarşefek metalê ya morkirî (bi gelemperî tûncê kromêkirî) kir, û di dawiyê de fikirîn ku aluminium materyalek negunca ye ji ber ku her çêkerê gîtarê Metal wekî materyal tê bikar anîn.Divê beşek girîng a amûreyê were hesibandin.Aluminium di pola de di bin şert û mercên germahiya bilind de (mînakî, di bin ronahiya qonaxê de) berfireh dibe, ku pir caran wan bêwext dike.Ji hingê ve, ferqa awayê guherîna dar û metalê ya ji ber germahî û şilbûnê têra xwe têr e ku dihêle gelek çêker û lîstikvan zû ji aliyek din ê gîtarê (nemaze stûyê) ku her du materyalan tevlihev dike, biçin.rev.
Gibson di heman demê de bi kurtî alumînyûmê rijandin wekî gîtara xweya elektrîkî ya yekem bikar anî, ango pola Hawaiî E-150 E-150, ku di dawiya sala 1935-an de derket. Sêwirana laşê metal eşkere ye ku bi xuyang û şêwaza Rickenbackers re hevaheng e, lê xuya dike. ku ev nêzîkatî ne pratîk e.Heman tişt ji bo Gibson jî rast e.Di destpêka sala duyemîn de, Gibson zivirî cîhê herî têgihîştî û guhertoyek nû bi laşek dar (û navek hinekî cûda EH-150) destnîşan kir.
Naha, em berê xwe dane salên 1970-an, hîn jî li Kalîforniyayê, û di serdema ku tûncê ji ber ku jê re tê gotin kalîteya domdar a pêşkeftî bûye materyalek hişk.Di heman demê de, Travis Bean di 1974-an de bi hevkarên xwe Marc McElwee (Marc McElwee) û Gary Kramer (Gary Kramer) tîmê xwe ji Sun Valley, California dest pê kir.Guitar stûyê Aluminium.Lêbelê, ew ne yekem bû ku di stûyê nisbeten nûjen de aluminium bikar anî.Rûmet ji gîtara Wandrè ya Îtalyayê re ye.
Hem Kramer DMZ 2000 û hem jî Travis Bean Standard ji salên 1970-an de stûyên aluminiumê hene û ji bo kirînê li mezadê gîtarê ya paşîn a Gardiner Houlgate di 10ê Adarê, 2021-an de têne peyda kirin.
Ji dawiya salên 1950-an heya salên 1960-an, Antonio Wandè Pioli rêzek gîtarên berbiçav ên bi hin taybetmendiyên sêwiranê yên berbiçav, di nav de Rock Oval (dora 1958-an de hate destnîşan kirin) û Scarabeo (1965) sêwirand û hilberand.Amûrên wî di bin navên markayên cihêreng de xuya dibin, di nav de Wandè, Framez, Davoli, Noble û Orpheum, lê ji bilî şeklê balkêş a Pioli, hin taybetmendiyên strukturên balkêş jî hene, di nav de beşa stûyê aluminium.Guhertoya çêtirîn xwedan stûyek e, ku ji lûleyek aluminiumê ya nîv-dorveger pêk tê, ku ber bi seriyekî mîna çarçoveyê ve diçe, bi tiliya tilikê ve hatî çikandin, û pêvekek plastîk a paşîn tê peyda kirin da ku hestiyarbûna rast peyda bike.
Gîtara Wandrè di dawiya salên 1960-an de winda bû, lê ramana stûyê aluminiumê bi piştgiriya Travis Bean ji nû ve hate pêşve xistin.Travis Bean gelek hundurê stûyê xwe qul kir û ya ku jê re jê re digot şaseyek ji bo stûyê aluminiumê çêkir.Tevlî serê serê T-şeklê bi pîkap û pirê, tevaya pêvajo bi laşek dar ve tê qedandin.Wî got ku ev serhişkiya domdar û ji ber vê yekê domdarbûnek baş peyda dike, û girseya zêde vibrasyonê kêm dike.Lêbelê, karsazî demek kurt bû û Travis Bean di sala 1979-an de xebatan rawestand. Travis bi kurtî di dawiya salên 90-an de xuya bû, û Travis Bean Designs-a ku nû vejîne hîn jî li Florida dixebite.Di heman demê de, li Irondale, Alabama, pargîdaniya gîtara elektrîkê ya ku ji Travis Bean bandor bûye jî agirê zindî diparêze.
Gary Kramer, hevkarê Travis, di 1976 de derket, pargîdaniya xwe ava kir, û dest bi xebata projeya stûyê aluminiumê kir.Gary bi çêkerê gîtarê Philip Petillo re xebitî û hin guhertin çêkir.Wî têxe darîn xiste pişt stûyê xwe da ku rexneyên li ser metala stûyê Travis Bean ku sar bû bi ser bikeve, û wî tabloyek tiliya sandal ya sentetîk bikar anî.Di destpêka salên 1980-an de, Kramer wekî vebijark stûyek darî ya kevneşopî pêşkêşî kir, û hêdî hêdî, aluminium hate avêtin.Vejîna Henry Vaccaro û Philip Petillo bi eslê xwe ji Kramer heya Vaccaro bû û ji nîvê salên 90-an heya 2002-an dom kir.
Gîtara John Veleno wêdetir diçe, hema hema bi tevahî ji aluminiumê vala hatî çêkirin, bi stûyê avêtin û laşek bi destan ve hatî çêkirin.Veleno ku navenda wê li St.Hin ji wan maseya razanê ya bi şiklê V-yê heye ku zêrên sor li ser hatine xemilandin.Piştî çêkirina 185 gîtaran, di sala 1977an de dev jê berda.
Piştî ku bi Travis Bean veqetiya, Gary Kramer neçar ma ku sêwirana xwe rast bike da ku ji binpêkirina patentê dûr bixe.Serê serê Travis Bean-ê li milê rastê tê dîtin
Hilberînerek din a xwerû ku aluminum bi rengek kesane bikar tîne Tony Zemaitis e, çêkerek Brîtanî ku li Kent-ê ye.Dema ku Eric Clapton ji Tony pêşniyar kir ku gîtarên zîvîn çêbike, wî dest bi çêkirina amûrên panelê yên metal ên pêşîn kir.Wî modela bi pêxistina tevahiya eniya laş bi lewheyên aluminiumê pêş xist.Gelek karên Tony karê gravurkerê topê Danny O'Brien vedihewînin, û sêwiranên wî yên xweşik dîmenek cihêreng peyda dikin.Mîna hin modelên din ên elektrîk û akustîk, Tony li dora sala 1970-an dest bi çêkirina gîtarên pêşiyê yên metal Zemaitis kir, heya ku di sala 2000-an de teqawît bû. Ew di 2002-an de mir.
James Trussart gelek kar kiriye da ku taybetmendiyên bêhempa yên ku metal dikare di çêkirina gîtara nûjen de peyda bike biparêze.Ew li Fransa ji dayik bû, paşê çû Dewletên Yekbûyî, û di dawiyê de li Los Angelesê bi cih bû, ku ew bêtirî 20 salan li wir dixebite.Wî berdewam kir ku gîtar û kemanên ji pola yên xwerû di cûrbecûr deqan de çêdike, xuyangiya metal a gîtarên resonator bi atmosfera zirav û bronz a makîneyên avêtinê re tevlihev dike.
Billy Gibbons (Billy Gibbons) navê teknolojiya Rust-O-Matic pêşniyar kir, James çend hefte laşê gîtarê li ser cîhê pêkhateyê danî, û di dawiyê de ew bi kirasek saten a zelal qedand.Gelek qalib û sêwiranên gîtara Trussart li ser laşê metal (an li ser plakaya cerdevan an serê sergoyê) têne çap kirin, di nav de kulm û karên hunerî yên eşîrî, an tevnên çermê tîmseh an materyalên nebatê.
Trussart ne tenê luthier Frensî ye ku laşên metal di nav avahiyên xwe de bicîh kiriye - Loic Le Pape û MeloDuende her du jî berê li ser van rûpelan derketine, her çend berevajî Trussart, ew li Fransayê dimînin.
Li deverek din, hilberîner carinan hilberên elektronîkî yên kevneşopî yên ku bi guheztinên metalîkî yên bêhempa pêşkêşî dikin, mîna bi sedan Stratên navîn ên salên 90-an ên ku ji hêla Fender ve bi laşên aluminiumê yên anodîzekirî yên vala têne hilberandin, pêşkêş dikin.Di salên 1980-an de gîtarên nekonvansîyonel ên bi metal wekî bingehîn hebûn, mîna SynthAxe-ya kurt.Bedena wê ya peykerî ya fiberglassê li ser şaseyek metal a avêtinê hatî danîn.
Ji K&F di salên 1940-an de (bi kurtî) bigire heya tiliyên tiliyên bêhest ên niha yên Vigier, tiliyên tiliyên metal jî hene.Û hin xemilandî hatine temam kirin ku dikarin xuyangê elektrîkê ya kevneşopî ya orîjînal hestek metalîkî ya balkêş bidin - mînakî, Gretsch's Silver Jet ya 50-an a ku bi serê daholên biriqandî hatî xemilandin, an di sala 1990-an de guhertoyek JS2 ya modela Jbanez ku ji hêla Joe Satriani ve hatî îmzekirin hatî destnîşan kirin.
JS2-ya orîjînal zû hate vekişandin ji ber ku eşkere bû ku hema hema ne gengaz e ku meriv pêçek kromê bi bandorên ewlehiyê hilberîne.Chromium dê ji laş bikeve û şikestinan çêbike, ku ne îdeal e.Dixuye ku kargeha Fujigen ji bo Ibanez tenê heft gîtarên kromê yên JS2 qedandine, sê ji wan ji Joe re hatin dayîn, yê ku neçar bû ku di mînakên xweyên bijare de kaseta zelal bixe ser valahiyan da ku pêşî li çermê şikestî bigire.
Kevneşopî, Fujigen hewl da ku laş bi vekirina wê di nav çareseriyekê de bike, lê di encamê de teqînek dramatîk pêk hat.Wan valahiya valahiya ceriband, lê gaza di hundurê dar de ji ber zextê xilas bû, û krom bû rengê nîkelê.Digel vê yekê, karker dema ku hewl didin hilbera qediyayî paqij bikin rastî şokên elektrîkê tên.Ibanez neçar bû, û JS2 hate betal kirin.Lêbelê, dûv re du weşanên tixûbdar ên serketî hebûn: JS10th di 1998 de û JS2PRM di 2005 de.
Ulrich Teuffel ji sala 1995-an vir ve li başûrê Almanya gîtaran çêdike. Modela wî ya Birdfish ne wekî amûrek muzîkê ya kevneşopî xuya dike.Çarçoveya wê ya aluminium-pêçkirî têgeha hardwareya metal a kevneşopî bikar tîne û wê vediguhezîne nav mijarek ne-mijar.Di navê de "çûk" û "masî" du hêmanên metal in ku cotek xêzikên darîn pê ve girêdidin: Çûk beşê pêşiyê yê pêçayî ye.Masî beşa paşîn a binavê kontrolê ye.Rêya di navbera her duyan de hilkişîna gerok rast dike.
"Ji nêrînek felsefî, ez ji ramana ku ez materyalên orîjînal bihêlim nav studyoya xwe, li vir hin tiştên efsûnî bikim, û paşê gîtar di dawiyê de derdikeve," Ulrich got."Ez difikirim ku Birdfish amûrek muzîkê ye, ew ji bo her kesê ku lê dixe rêwîtiyek taybetî tîne. Ji ber ku ew ji we re vedibêje ka meriv çawa gîtarek çêbike."
Çîroka me bi dorhêlek bêkêmasî diqede, vedigere cihê ku me di salên 1920-an de bi gîtara resonatorê ya orîjînal dest pê kir.Gîtarên ku ji vê kevneşopiyê hatine kişandin piraniya fonksiyonên heyî ji bo strukturên laşê metalî peyda dikin, wek markayên wekî Ashbury, Gretsch, Ozark û Recording King, û her weha modelên nûjen ên ji Dobro, Regal û Neteweyî, û Resophonic wekî ule sub in. Michigan.
Loic Le Pape luthierek din a fransî ye ku pisporê metalê ye.Ew di ji nû ve avakirina amûrên darîn ên kevn ên bi laşên pola de baş e.
Mike Lewis ji Fine Resophonic li Parîsê ev 30 sal in gîtarên laşê metal çêdike.Ew tûnc, zîvê almanî û carinan jî pola bikar tîne.Mike got: "Ne ji ber ku yek ji wan çêtir e," lê dengên wan pir cûda ne."Mînakî, şêwaza etnîkî ya kevnar 0 her dem tûnc e, ya etnîkî ya dubendî an jî Triolî her gav ji pola tê çêkirin, û piraniya Triconesên kevn ji zîv û nîkelên almanî têne çêkirin. Ew sê dengên bi tevahî cûda peyda dikin. ."
Tiştê herî xirab û çêtirîn di derbarê xebata bi metal gîtarê de îro çi ye?"Dibe ku senaryoya herî xirab ew be ku hûn gîtarê bidin ber nîkelê û ew tevlihev bikin. Ev dikare bibe. Ya çêtirîn ev e ku hûn dikarin bi hêsanî bêyî pir amûran şeklên xwerû çêkin. Kirîna metal tu sînoran nake." Mike bi ken bi dawî kir, "Mînakî tûncê Brezîlyayê. Lê gava ku têl li ser be, ew her gav baş e. Ez dikarim bilîzim."
Guitar.com ji bo hemî qadên gîtarê yên li cîhanê desthilatdar û çavkaniyek pêşeng e.Em ji bo hemî celeb û astên jêhatîbûnê li ser amûr, hunermend, teknolojî û pîşesaziya gîtarê têgihiştin û têgihiştinan peyda dikin.
Dema şandinê: Gulan-11-2021